Tym zaspanym ust pożądaniem
To wiecznością stają się chwile
Które biegną nam na spotkanie
Kiedy rano budzimy motyle
A w ramionach słodycz dojrzewa
I magiczne stają się chwile
Śpiąca rozkosz w duszy nam śpiewa
Kiedy rano budzimy motyle
Mgiełką wzruszeń tulimy marzenia
Chcemy w wieczność zmienić te chwile
Słodkie chwile naszego istnienia
Nasze oczy nie znajdą tęczy
Gdyby łez nie tworzyły w nas chwile
Malujemy w nocy z nich pejzaż
Żeby rano obudzić motyle
Ranną rosą koimy pragnienie
Właśnie szczęście to takie chwile
Co dzień chcemy by z nami były
Wtedy nasze budzimy motyle
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz